Eindelijk, daar is ie dan, de update over onze reis met z’n drietjes! Zoals verwacht doen we het allemaal heerlijk rustig aan. Onze dagen bestaan meestal uit gezellig op bed spelen met Timo zodra hij wakker is, lekker wat eten, dan doorrijden naar de volgende camping, of gewoon wat rommelen op de camping tot Timo gaat slapen, zodat wij even lekker kunnen relaxen (ja eerlijk is eerlijk, het is toch wel druk met steeds zo’n kleine apekop om je heen die overal heen wil kruipen, op wil klimmen, af kan vallen, etc). We maken mooie wandelingen met Timo in de rugdrager bij Michel achterop, dat vindt hij prachtig! Hij zit dan heerlijk om zich heen te kijken, valt als hij moe is in slaap, of zit juist lekker te lachen, gekke geluidjes te maken en aan Michels armen/haren te plukken. Wij vinden het zelf ook heerlijk, je komt met die wandelingen echt op de allermooiste plekken. En doordat Timo tijdens de wandelingen zichzelf zo goed vermaakt zijn dat ook fijne momenten om weer eens gewoon lekker met elkaar te kunnen praten of juist stil en in gedachten te zijn. Je zou zeggen, daar heb je de avonden toch ook voor? Soms wel ja, maar om eerlijk te zijn liggen we de meeste avonden om negen uur in bed! Nog even wat lezen maar dan gaat vaak toch echt het licht uit. Dat komt denk ik doordat het hier najaar aan het worden is, en ’s avonds lang buiten zitten is er eigenlijk niet vaak meer bij. Dus dan zitten we in de camper, op ons bed (want dat laten we gewoon maar staan, iedere dag opruimen en weer opbouwen vinden we echt teveel gedoe), en moeten we een beetje zachtjes zijn omdat Timo anders wakker wordt. Geen ideale situatie om lekker te kletsen, spelletjes te doen, en een wijntje te drinken. Dus dan maar gewoon lekker vroeg onder de wol, met als bijkomend voordeel dat we ons tenminste ook een beetje uitgerust voelen als Timo ’s ochtends weer veel te vroeg wakker wordt :).
Goed, zo zien onze dagen er een beetje uit. Dan het verslag van waar we geweest zijn: we begonnen bij het Blue Lake, waar we ook waren geëindigd met Michels ouders. Daar hebben we een mooie wandeling gemaakt waarbij we ontzettend nat zijn geregend! De eerste keer dat we echt werden overvallen door het weer, we hadden gelukkig wel een poncho en regenjas mee maar desondanks waren we doorweekt. We stonden gelukkig op een relaxte camping met grote keukenruimte en overdekte bbq zodat we goed konden schuilen en de regen konden uitzitten. We zijn toen naar het noorden gegaan, richting Auckland. Op een mooie camping aan zee gestaan waar we de enige kampeerders waren, dus de hele camping voor onszelf alleen! Het slechte weer wat overal voorspeld was trok daar gelukkig precies langs ons heen, het was zelfs zo lekker dat we ook ’s avonds nog aardig buiten konden zitten, dus zaten we heerlijk bij de ondergaande zon en later onder de maan en de sterren uit te kijken over de baai met heel in de verte de skytower van Auckland.
We waren van plan om ook even in Auckland te blijven maar na de heerlijke rust van waar we vandaag kwamen vonden we dat eigenlijk toch maar niks, de drukte in zo’n stad maken we thuis wel genoeg mee! Dus zijn we na een lekkere lunch en klein wandelingetje maar weer doorgereden naar een camping boven Auckland. De dag daarna zijn we nog even teruggereden om een soort ‘Antarctica-park’ te bezoeken met pinguins en een aquarium, leuk voor Timo! Die dag begon het te regenen en als ik het me goed herinner is dat de dagen daarna ook doorgegaan. We zijn naar de Bay of Islands gereden, waar het ook nog steeds regende, en inmiddels werden we aardig gek van het gebrek aan ruimte in onze kleine camper.. Dus hebben we onszelf even verwend met een paar nachtjes in een motel! Heerlijk was dat, een eigen keuken, badkamer met bad (en zelfs jacuzzi!), een tv en filmkanaal.. Precies wat je wil op een regenachtige dag :). En veel ruimte voor Timo om te kruipen en vooral ook te oefenen met lopen, daar is hij heel hard mee bezig. Toen het weer weer beter werd zijn we naar Russell gegaan, een ander stadje in de Bay of Islands waar we weer hele mooie wandelingen gemaakt hebben. In de buurt van Russell zijn we voor het eerst op een DOC-camping gaan staan (department of conservation), dat zijn hele goedkope campings met zeer weinig voorzieningen (meestal long-drop toilet (=no flush) en als je geluk hebt een koude douche) maar op de allermooiste en afgelegen plekken, in dit geval direct aan zee. Echt prachtig! Wel een beetje eng ’s avonds als het donker werd, want dan was het ook echt aarde-donker. Maar daardoor ook wel de mooiste sterrenhemel die we ooit gezien hebben.
Terug in de bewoonde wereld hebben we nog een dolfijnen-boottocht gedaan, dit keer één waarbij Timo wel mee mocht, en waarbij we ook naar de ‘Hole in the Rock’ gingen (zoals de naam doet vermoeden: een groot gat in een rots, zie foto’s ) en naar een heel mooi eiland in de Bay of Islands. We hebben bij deze boottocht weer prachtige dolfijnen gezien, veel grotere dan die bij Kaikourra! Eentje zwom een tijd recht onder ons voor de boot uit, waardoor Timo hem ook echt kon zien en leek te herkennen dat het een dier was, hij zat er heel gebiologeerd naar te kijken.
Na de Bay of Islands zijn we verder naar het noorden gegaan, naar het 90 mile beach. Dat is een lang strand langs het meest noordwestelijke stukje van het eiland waar je met de auto op mag, althans met je eigen auto, gehuurde auto’s/campers mogen er niet op. Wij zijn dus gewoon te voet gegaan, en waren helemaal alleen op dat enorme strand, dat maak je in NL toch niet vaak mee :).
Hierna zijn we doorgereden naar Cape Reinga, het noordelijkste puntje waar je met de auto kunt komen, waar de Tasman Sea en de Stille Oceaan bij elkaar komen. Volgens de Maori is dit de plek waar de zielen terugkeren naar waar ze oorspronkelijk vandaan komen, een mooie en bijzondere gedachte bij een mooie en bijzondere plek. Het was even een stukje rijden, maar het was het zeker waard om dit gezien te hebben.
Hierna zijn we weer richting het zuiden gereden, onderweg nog op een bizarre camping gestaan, weliswaar weer op een prachtige plek, met directe toegang en uitzicht op het 90-mile beach, maar waar de enige voorziening zo’n long-drop toilet was, en in tegenstelling tot op de DOC camping was deze niet schoon maar ontzettend smerig, het stikte er van de vliegen, echt te goor! Verder liepen er op de camping een moederzwijn met haar biggetjes rond, die bij de buren toch wel erg enthousiast en moeilijk weg te krijgen waren toen die wilden gaan eten, en de eigenaars van de camping hadden een hond die iets te enthousiast (of een beetje vals?) was en een andere campinggaste in haar arm beet toen ze naar het toilet ging (wat zoals je begrijpt tóch al geen pretje was op deze camping). We zijn de volgende ochtend maar zo snel mogelijk weer weggegaan.
We hebben een dag doorgebracht tussen de prachtige en werkelijk waar enorme Kauri bomen. De eerste die we zagen was de Tane Mahuta, de allergrootste Kauri boom die op dit moment nog leeft, waarschijnlijk zo’n 2000 jaar oud. Heel indrukwekkend, bijna onwerkelijk, je loopt gewoon door het bos en ziet ineens zo’n reusachtige boom staan! Heel mooi, en vreselijk zonde dat zoveel van die prachtige bomen gekapt zijn (vroeger stond het hier vol met deze bomen, tot de Europeanen ontdekte dat dit toch wel heel handig en goed hout was en het allemaal gekapt en verkocht hebben). Na de kleine wandeling naar de Tane Mahuta hebben we nog een langere wandeling gemaakt door een bos vol Kauri bomen, wat ook echt weer geweldig mooi was.
Grappig, ik zit mijn schrijfsels even terug te lezen en het klinkt alsof we toch een flink stuk van nieuw zeeland gezien hebben. Maar als je op de kaart kijkt zie je dat het echt maar een mini-stukje is! In de reisgids raden ze je aan om ’zeker een paar dagen’ uit te trekken voor het “Far North”, wij hebben er geloof ik bijna 2 weken gezeten 
Inmiddels was onze tijd met zn 3tjes alweer bijna om, en zouden mijn ouders bijna aankomen. We wilden daarom in de buurt van Auckland blijven zodat zij niet eerst een heel eind zouden hoeven reizen voor ze bij ons zouden zijn. We wilden naar een camping in een Regional Park ten zuidoosten van Auckland gaan maar toen we die “camping” eindelijk gevonden hadden bleek het gewoon een veldje te zijn met een openbaar toilet, midden in het bos. Er stond daar verder helemaal niemand en we vonden het toch echt te eng om daar zo ver van alles en iedereen vandaan in ons eentje te gaan staan, dus we zijn maar weer weggegaan. In ons campingboekje stond iets over een mooie plek aan het water waar je ook gratis kon overnachten dus daar zijn we heen gereden, en gelukkig stonden daar meer campers, dat voelt toch een stuk veiliger. ’s Ochtends hebben we genoten van ons ontbijtje bij de opkomende zon boven het water, echt super! Helaas was er geen openbaar toilet (en het minuscule uitschuiftoiletje wat wij bij onze camper meekregen willen we liever niet gebruiken, dan moeten we het namelijk ook legen en schoonmaken enzo :S ) dus moesten we op een gegeven moment toch maar weg. We zijn naar een camping vlakbij gegaan, waar weer een prachtig thermaal zwembad was en een ruime keuken voor Timo om in rond te kruipen. Daar hebben we even goed genoten van alle voorzieningen, en heerlijk in het zwembad gehangen met Timo (en zonder, dankzij de babyfoon, wat ben ik toch blij dat we die mee hebben genomen!). De dag daarna zouden mijn ouders komen, en we dachten dat zij die plek aan het water waar we de nacht ervoor hadden gestaan ook wel heel mooi zouden vinden dus spraken we af dat we elkaar daar zouden zien. Wij gingen daar alvast heen en hebben een heerlijke dag gerelaxt aan het water.
Dat was het dan, het verslag van onze eerste reis met z’n drietjes. Hopelijk binnenkort nog een klein verslag van onze twee weken met de andere opa & oma :).
